İki gün önce yazmıştık komada olduğunu. Zordu aklımızdan geçenlerin gerçekliği. Durumu kritikti, yazamadık. Yakıştıramadık. Kendimize bile itiraf edemedik. Şakayı severdi Hüseyin, yine şaka olsun istedik. Olmadı.
Her ölüm erkendir derler, bu gerçekten erkendi. Yaşam dolu bir insanın gidişi erkendi.
Cumartesi akşamı Aydın'da hastanede verdi son nefesini. Pazar sabahı Çorum'a yola çıkarıldı. İkindi namazından sonra sevenleri yerine getirdi o en güç görevi.
Arkadaşları o en zor görevde
Ölümün yakıştığı insan var mıdır bilmem ama gerçek Hüseyin Tekeli'ye hiç yakışmadığıydı. Ona; gülmek yakışırdı, dostluk arkadaşlık yakışıdırdı, Dürüstlük, doğruluk yakışırdı.
Eşi Şükran Tekeli şöyle diyordu ölümünden sonra: "O, Çorum İlköğretmen Okullu olmayı seviyordu. Arkadaşlarını seviyordu. Sizleri hiç dilinden düşürmezdi. Bir okadar da D'li olmayı önemserdi."
Ne diyelim dostlar. Hüseyin'den geriye kalanlar anılar, fotoğraflar, videolar ve bir hoş dost sesidir kulaklarımızda. O, tüm buluşmalarımıza eksizsiz katılmıştı. Ne yazık ki; her buluşma artık biraz buruk olacaktır onsuz.
