DİLE KOLAY, TAM 37 YIL SONRA
Ayhan'la 1970 sonrası kopan bağlantımız yeniden kurulalı yaklaşık bir yıl oldu ama birbirimize gönderdiğimiz resimler ya da kamera görüntüleri dışında bir araya gelememiştik. MSN le görüşmek de pek tat vermiyordu doğrusu. Kucaklaşamıyor, öpüşemiyor ya da doğal seslerimizle konuşamıyorduk.
Ayvalık-Sarımsaklı'da yaptık bunları. Hem de hepsini. Birlikteliğin sevinciyle el çantamı bile bırakıp gidiyordum Ayhan uyarmasa. 200 km'lik yoldan gelip beni bulmuştu ve 05-09-1969 tarihinde benim anı defterime yazdığı şiir gerçek olmuştu.Bir gün belki bir sahilde
Belki bir dağ yamacında
Belki... kimbilir nerde
Hatırlayacağım seni biliyorum
Yüce bir arkadaşlık duygusu saracak beni
Geri çevirmek isteyeceğim o zaman
Senle geçen günlerimi...Birlikteliğimiz yalnızca 5 saat sürdü. 37 yıllık açlığın bu kısa sürede geçmesi mümkün değildi. Bu nedenle de hiç susmadık; bir o aldı sözü, bir ben. Eeee, 18 yaşında birbirinden kopan iki toy delikanlı torun torbaya karıştıktan sonra yeniden buluşuyor. Söz biter mi? Eşlerimiz de çok sevdiler birbirlerini.
Cunda'da yediğimiz (Ayhan ısmarladı) balıkla birlikte ucu hafif yağlı kazık da güzeldi doğrusu. Tek eksiğimiz balıkla birlikte içemediğimiz rakıydı. Ayhan'ın yola gidecek olması, benim de onsuz içmek istememem zorunlu olarak bu zevki önümüzdeki yıllara erteletti.
Sonunda ayrıldık yeniden. Ama ikimiz de biliyorduk ki bu ayrılık 37 yıl daha sürmeyecekti ve ilk fırsatta yeniden bir araya gelecektik. "Hoşça kal" yerine "Yeniden görüşmek üzere" diyerek ayrıldık.H.Ali Kalayoğlu