Günlük yaşamımın parçası olan gazete okuma alışkanlığına gurbette daha fazla gereksinim duyuyorum.Sabah kalktığımda en yakın gazete bayiinden aldığım gazeteye göz atmadan, yurdumda ki gelişmeleri okumadan günlük işlerime başlamam mümkün olmuyor.
Bu alışkanlığımı arkadaşımın önerisi ile bir yerde kahve içerek sürdüreyim dedim... Kahvemden bir yudum almış ve gazeteyi karıştırırken ikinci sayfadaki haberi ve resimleri görünce attığım hayret çığlığına arkadaşımda şaşırdı... Ne olduğunu sorunca sayfayı ona çevirdim..
Resimde can dostlarım Muharrem Kıcıman ile Musa Yenilmez yanyana duruyorlar ve güzel bir haberde alt yazı olarak veriliyordu;
BÖBREK KARDEŞİ OLDULAR
Olayın gelişimini, Muharrem’in böbrek rahatsızlığı nedeni ile haftada üç kez diyalize girdiğini biliyordum ama Musa’nın bir böbreğini Muharrem’e vereceğinden haberim yoktu.... Şaşkınlığımın yerini giderek hayranlık, takdir ‘’Aşkolsun be gobeller size’’ sözleri aldı....
Hergün bir sürü olumsuzlukların yaşandığı ülkemde dostlukların, arkadaşlıkların, sevgi ve saygının erozyona uğramadığı bu tür davranışların olmasının mutluluğunu yaşadım o an... Daha bir ay öncesine kadar beraber olduğumuzda konudan bahsedilmemesi her ikisinde ne denli mütavazi, gösterişten uzak olduklarınının bir kanıtı idi...
Sadece bu mu?... Kendilerinin aflarına sığınarak yazma gereğini duyduğum duygularımı belirtmeden geçemeyeceğim topluma örnek olması gereken gerçek vefanın,geçmişi günümüze bağlayan dostluk bağlarının nasıl olması gerektiğin canlı örneği oldu bu böbrek kardeşleri....
Toplulumuzdaki inanç ve politik ayrışmalara inat, birisi alevi diğeri sünni ama insanlıkları ön planda....
Birisi MHP yanlısı bir diğeri CHP yanlısı ama dostlukları ön planda....
Bütün bu farklılıklara aldırmadan biri diğerine hiç bir çıkar gözetmeden böbreğini verip arkaşının yaşama tutunmasını sağlıyor... Bundan daha insancıl bundan daha ulvi birşey olabilir mi?
Sözlerimi bitirirken yazdığım bir dörtlüğü gönül insanı iki dostuma gönderir, yaptıkları bu davranışları ile sancılı ülkem insanının iyi, güzel, saygı duyulacak değer yargılarını bitmediğine tanık olmanın mutluluğunu yaşadığımı belirtmek isterim.
 |
DOSTUN BAHÇESİNİN GÜLLERİ AÇMIŞ,
GİRDİM O BAHÇEYE GÜLLER KOKLADIM.
UZATTIM ELİMİ TUTTUM ONLARI,
DİKENİ BATMAYAN GÜLÜ OKŞADIM.... |
Saygılarımla
Turan Akpınar
Almanya
İLETİLER SAYFASINA DÖN
Corumio
08.11.2015 |
| |
